انسولین خوراکی روزانه مارکرهای متابولیکی را در کودکان در معرض خطر زیاد ابتلا به دیابت نوع 1 بهبود می بخشد
27 ژوئن 2021- بر اساس اطلاعات جدید TrialNet که در نشست علمی انجمن دیابت آمریکا ارائه گردید، انسولین درمانی خوراکی روزانه ممکن است میزان قند خون و پپتید C را برای زیر گروهی از کودکان که در معرض خطر بالایی برای ابتلا به دیابت نوع 1 هستند، بهبود بخشد.
دکتر ماریا خوزه ردوندو، دانشیار اطفال، دیابت و غدد درون ریز در بیمارستان کودکان تگزاس و کالج پزشکی بیلور، گفت: پیام اصلی این است که در زیرمجموعه ای از شرکت کنندگان با بیشترین خطر ابتلا به دیابت نوع 1 ، یکی از دو دوز انسولین خوراکی آزمایش شده در مطالعه ی ما، از بدتر شدن شاخص های متابولیکی در این افراد جلوگیری کرد، در یک تجزیه و تحلیل قبلی، ما نشان داده بودیم که این دوز همچنین باعث تغییرات مطلوب ایمونولوژیک می شود. اما با دوز دیگر نه اثرات ایمونولوژیک و نه اثرات متابولیکی مشاهده نشد.
بر اساس داده های قبلی TrialNet که در سال 2017 در ژورنال JAMA منتشر گردید، انسولین خوراکی، خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در بستگان آنتی بادی مثبت بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 کاهش نداد و سبب به تأخیر افتادن زمان شروع دیابت در آنها نشد. نرخ سالانه ابتلا به دیابت در گروه اصلی مطالعه بین دریافت کنندگان انسولین خوراکی (8/8 درصد) و دارونما (10.2 درصد) تفاوت معنی داری نداشت. با این حال، انسولین خوراکی سبب کاهش نرخ سالانه ی ابتلا به دیابت برای گروه های دیگر با پروفایل های مختلف آنتی بادی و با آستانه های مختلف فاز اول ترشح انسولین، گردید. متوسط زمان تا ابتلا به دیابت نیز برای این زیرمجموعه در گروه دریافت کننده ی انسولین خوراکی (55.3 ماه) در مقایسه با گروه دارونما (24.3 ماه) بیشتر بود.
محققان همچنین کاهش تیتر آنتی بادی ضد انسولین را همراه با افزایش تعداد سلول CD4+ T مخصوص جزایر، در زیرمجموعه ای از شرکت کنندگان که روزانه دوز 67.5 میلی گرم انسولین خوراکی دریافت کرده بودند، مشاهده کردند، اما این مورد در میان شرکت کنندگانی که دوز 500 میلی گرمی انسولین خوراکی را هر 2هفته یکبار دریافت می کردند، مشاهده نشد.
دکتر ردوندو در حین ارائه ی این مقاله، گفت: در این مطالعه، ما دو بازو را با هم مقایسه کردیم تا تأثیرات متابولیکی در بازوی تحت درمان با 67.5 میلی گرم انسولین خوراکی در روز را ارزیابی کنیم.
محققان داده های کودکان 3 تا 16 ساله ی آنتی بادی مثبت و با نمره خطر آزمایش پیشگیری از دیابت (DPTRS) حداقل 6.75 را تجزیه و تحلیل کردند، زیرمجموعه ای که اثرات متابولیکی انسولین خوراکی را نشان دادند( میانگین سنی آنها 6 سال بود). شرکت کنندگان 67.5 میلی گرم انسولین خوراکی روزانه (13 نفر) ، یا 500 میلی گرم انسولین خوراکی هر دو هفته یکبار (17 نفر) و یا دارونما را به مدت 6 ماه دریافت کردند. محققان در شروع آزمایش و در 6 و 12 ماه پس از شروع تحقیق، منحنی های تغییرات میانگین گلوکز و پاسخ پپتید C را در طی آزمایش تحمل گلوکز خوراکی، اندازه گیری کردند.
آنها دریافتند که در مقایسه با اندازه گیری های پایه، برای گروه دوز 500 میلی گرم هر دو هفته یکبار، سطح گلوکز بالاتر است و سطح پپتید C برای هر نقطه ی زمانی پس از آزمایش OGTT (30 تا 120 دقیقه) در ماه دوازدهم کمتر است. بدتر شدن وضعیت متابولیکی در گروه دوز روزانه ی 67.5 میلی گرم مشاهده نشد.
به طور خلاصه، محققان نوشتند كه نسبت پپتید C به گلوكز از مختصات سانتروئید در گروه دریافت کننده ی دوز روزانه 67.5 میلی گرمی، كمی تغییر کرد اما در گروه دوز 500 میلی گرمی دو هفته یکبار پس از تنظیم برای نسبت پایه ، سن و نمره ی BMI ، كاهش یافت (1.03 در مقابل 4.39-، p<0.05 ).
محققان نوشتند: نتیجه ی بهتر متابولیسمی در گروه دریافت کننده ی دوز روزانه ی 67.5 میلی گرمی انسولین خوراکی نسبت به 500 میلی گرمی هر 2 هفته یکبار با یافته های قبلی در مورد تغییر ایمونولوژیک با مصرف 67.5 میلی گرم انسولین خوراکی روزانه مطابقت دارد، که نشان دهنده ارتباط اثرات ایمنولوژیک و متابولیکی است.
دکتر ردوندو گفت برخی ممکن است تعجب کنند که در مطالعه ی ما مزایای انسولین خوراکی در شرکت کنندگانی با بالاترین خطر ابتلا به دیابت نوع 1 براساس نمره ی DPTRS ، مشاهده شده است.
نمره ی DPTRS، شامل سطح پپتید C ، سطح گلوکز، BMI و سن است. نمره ی DPTRS بالا با خطر بالایی برای پیشرفت دیابت نوع 1 در ارتباط است. مشاهدات ما تعجب آور است زیرا قبلا اعتقاد بر این بود که توقف یا معکوس کردن حمله خود ایمنی به سلولهای بتا در مواردی که این روند پیشرفت کمتری دارد، آسان تر خواهد بود.
منبع:
https://www.healio.com/news/endocrinology/20210626/daily-oral-insulin-improves-metabolic-markers-in-children-at-high-risk-for-type-1-diabetes